We storten je hart vol, met liefs uit Londen!

Alweer een stageweek erop zitten. Afgelopen week is Nathalie op stage bezig geweest met het voorbereiden van de proficiency test. Er is een grote partij bekwaamheidstesten geproduceerd voor het aantonen van bloed, maar aangezien die voor sperma en speeksel ook op de markt komen, is er nog een hoop werk te doen! We hebben ook uitleg gekregen hoe het systeem werkt en kunnen nu ook orders gaan verwerken, in gaan pakken en op gaan sturen. De eerste items zullen 1 november op de post gaan, dus hopelijk komen er veel orders! Ik ben vooral bezig geweest met het excel bestand waar alle zaken uit het archief in geordend zouden moeten staan. Ik heb heel veel missende informatie ontdekt en opgeschreven wat er nog aangevuld moet gaan worden. Kan ik dat dan niet meteen aan gaan vullen? Ja wel, dat zou ik kunnen. Maar aangezien de zaken opgeslagen zitten in grote plastic dozen met een gewicht van zeker 10 kilo per doos en deze dozen opgestald zijn in een rij hoger dan mijzelf, ga ik hier nog even niet aan beginnen. De schuur stond ook mega vol met rotzooi, maar gelukkig is er vrijdag een manusje van alles gekomen om dit allemaal op te halen. Er staan ook nog 2 dozen met bedrijfstelefoons, die Nathalie en ik moeten gaan proberen ergens te verkopen. We hebben een aantal advertenties geplaatst op de Engelse versie van Marktplaats, dus nu maar hopen dat iemand ze wil. (Mocht iemand van jullie nog geïnteresseerd zijn, ze mogen voor elke prijs weg en we versturen ook naar Nederland! :)). Wijzelf hopen helemaal dat ze verkocht gaan worden, want anders mogen we bedrijven gaan bellen die gespecialiseerd zijn in de afvalverwerking van dit soort spul. We zijn best redelijk overtuigd van ons Engels, maar om nu een bedrijf te gaan bellen over telefoons, waar we gaan bal verstand van hebben en waarbij we ook niet met handen en voeten kunnen uitleggen wat we bedoelen, is nog niet helemaal onze cup of tea. Maandagochtend hebben we een gesprek gehad met onze stagebegeleidster hier, over de gang van zaken voor de komende weken. We gaan verder met het ontwikkelen, testen en produceren van de proficiency testen. Vooral in het testen gaat nog een hoop werk zitten. Ook gaan we op een gegeven moment klanten die specifiek vragen hebben over de proficiency test te woord staan en e-mails daarover beantwoorden. Verder hebben we natuurlijk ook nog genoeg te doen in het archief, we willen het helemaal gaan herstructureren (hoe, dat mogen we helemaal zelf weten) en we willen meer informatie over de zaken uit de mappen halen zodat we een databank kunnen maken, die voor zowel dit bedrijf als voor onszelf handig is. We zitten inmiddels al in onze 3de week, dus de komende 17 weken hebben we nog genoeg te doen.

Maar na weer 5 dagen stage was het op vrijdagavond natuurlijk wel weer tijd voor het weekend! Het blijft echt heerlijk voelen om gewoon 2 dagen weekend te hebben (ik geniet er nog maar van zolang het nog kan, voor ik het weet is het eind januari en heb ik nog maar 1 dag weekend over). Vrijdag hebben we een lamme avond gehouden met pizza en wat alcohol voor de dorst! (mama, ik ga je hier helemaal zat voeren aan de pina colada’s). Zaterdag was UITSLAAPdag! Wanneer een dag daarmee begint, dan is hij voor mij sowieso al geslaagd. Maar de dag werd alleen maar beter en beter (op het weer na dan, het regende weer eens cats and dogs voor de verandering). ’s Middags gingen we namelijk schoenen kopen. Komende vrijdag hebben we een feest van ons stage bedrijf waarbij de dresscode cocktail is. Nu heb ik wel een jurk die bij deze gelegenheid past, maar geen schoenen om onder die jurk te dragen. Dus zaterdagmiddag was het primark-time! Ik ging alleen voor schoenen……. 5 volle tassen later stonden we weer buiten! Shoppen bij de primark heeft wel het verrassings-effect, zodra je thuis komt en je spullen gaat bekijken, is het voor jezelf weer een verrassing wat je ook alweer allemaal gekocht hebt! Daar hebben we dus goed van genoten, aangezien er hier alleen maar geld uitgaat en er niks binnenkomt, heeft sparen op dit moment toch geen zin. Daarna hebben we boodschappen voor de hele week gedaan, want we hebben gemerkt dat het nogal tijdrovend en vermoeiend is om elke dag naar de supermarkt te gaan. Een hele kar vol met boodschappen en een volle ijskast en vriezer verder kunnen we wel zeggen dat adult life 2.0 begonnen is. ’s Avonds hebben paksoi-stamppot gegeten, want ik moest Nathalie natuurlijk ook even kennis laten maken met mijn lievelingsmaaltijd-op-een-na (dat blijft natuurlijk witlof met ham en kaas, vers van schoonmoeders!). Redelijk op tijd gingen we slapen, want zondag was het tijd voor een bezoek aan de hoofdstad van ons nieuwe thuisland.

9 uur zouden we opstaan en half 10 zouden we wegrijden, zo zouden we net op tijd zijn voor de wisseling van de wacht bij Buckingham Palace. Missie mislukt. Om 10 voor 10 reden we uiteindelijk weg. Het was echt mega lekker weer en dat zou het de hele dag ook gaan blijven, goeie dag uitkozen om naar Londen te gaan dus! Na een soepele reis parkeerden we onze auto bij het Chiswick underground station (dit gaan we vaker doen, want gratis en we hoeven niet met de auto door Londen zelf) en liepen we naar de kaartautomaat (deze keer zijn we wel gaan lopen na het parkeren daddy!). Na het aanschaffen en opladen van onze oyster-card hebben we de eerste metro naar Piccadilly Circus genomen. De mensen hier zijn echt vriendelijk, zo wees een echtpaar ons erop dat we beter konden overstappen naar de Piccadilly line op Barons Court, dan een paar haltes eerder, omdat we dan zo over konden steken naar de volgende metro en het daar een stuk minder druk was. Dit was echt zo en dit heeft ons een hoop meters lopen gescheeld. Aangekomen op Piccadilly Circus hoorden we allemaal muziek en gegil, er bleek een soort tour de Londen aan de gang te zijn. Met een kleine omweg zijn we naar Buckingham Palace gelopen waar we erachter kwamen dat er helemaal geen wisseling van de wacht was op deze dag, dus dat we laat waren was helemaal niet erg! Daar hebben we geluncht en vervolgens hebben we onze weg vervolgd naar de Big Ben. De Londen Eye zagen we ook al liggen en we besloten om daar maar meteen een ritje in te maken. Kost wat, maar dan heb je ook wat! Het uitzicht wat je hebt vanaf het hoogste punt over Londen is echt fenomenaal! Het toffe aan Londen is, dat er bijna overal WiFi te vinden is, zo konden we onze ouders recht voor de Londen Eye Skypen! Voordat we de Londen Eye ingingen mochten we nog naar een 4D-voorstelling over de Londen Eye, toen we daar beelden zagen van oudejaarsavond keken we elkaar aan en dachten we maar 1 ding: HIER WILLEN WE BIJ ZIJN DIT JAAR! Hopelijk gaat het allemaal meezitten en kunnen de vriendjes dit hier met ons meevieren. Na ons ritje in de Londen Eye, wat ongeveer 25 minuten duurde in totaal hebben we de metro gepakt naar King Cross’s station. Hier wilde vooral ik graag platform 9 3/4 uit de Harry Potter films bekijken. Het duurde even voor we het gevonden hadden, maar het bleek (hoe verrassend) ongeveer tussen perron 9 en 10 van het TREINstation te zitten. We hebben bijna een half uur in de rij moeten staan voor we eindelijk wat foto’s konden maken, maar ik vond het geniaal om dit gezien te hebben. Dit stond al jarenlang op mijn bucketlist en alle andere keren dat ik in Londen geweest ben, is het er niet van gekomen. Wanneer je aan de beurt was om foto’s te maken deden ze absoluut niet moeilijk en mocht je zelf ook zoveel foto’s maken als je wilde, dit maakte de redelijke lange wachttijd het wel waard. Het meisje dat erbij stond en iedereen sjaals van de verschillende afdelingen uitreikten was echt over enthousiast en omdat je per sé moest springen van haar, wanneer je voor de sjaal van Griffoendor koos, hebben we maar voor andere sjaals gekozen, vooral omdat die natuurlijk ook beter bij onze kleren pasten! Omdat we helaas niet door de muur heen konden om ook daadwerkelijk uit te komen bij de Zweinsteinexpress zijn we maar chique gaan dineren bij de McDonalds. Na deze romantische aangelegenheid hebben we metro weer terug naar de auto genomen. Om half 9 waren we weer thuis en hebben we vooral lam op de bank gehangen en wat gebeld met het thuisfront.

Het rijden hier in Engeland valt me echt 100% mee, er zijn alleen wel een aantal hele rare dingen hier:
- De haaientanden staan verkeerd om.
- Er staat eigenlijk nergens aangegeven wat de maximumsnelheid is.
- Er hangen borden langs te weg met pas op voor oude mensen.
- Ze kennen hier geen kruispunten, het stikt hier daarentegen van de rotondes.
- Ze rijden hier als debielen. (Dus Luc, pas maar op hoor!)
- Heel veel auto’s rijden rond met deuken.
- Een invoegstrook op de snelweg is hier echt teveel gevraagd.
- Niemand geeft hier richting aan, die knipperlichten kunnen ze net zo goed van elke auto hier verwijderen.

We hebben ondertussen al een hoop kilometers afgelegd en ik kan me bijna al niet meer voorstellen hoe het is om aan de rechterkant van de weg te rijden.

Gister en vandaag hebben we de tijd en mogelijkheid gekregen om aan ons stageverslag te werken, heel tof allemaal, maar ik moet zeggen dat ik echt hersendood ben op het moment en echt geen informatie meer op kan nemen. Ik ben echt constant afgeleid en zeker omdat onze stagebegeleider elke dag om half 3 naar huis gaat en we hier dan samen zitten met een meisje van de receptie, heb ik na half 3 eerlijk gezegd niet zoveel meer aan mijn stageverslag gedaan. Nathalie en ik hebben wel 100 verschillende grappige filmpjes gekeken op Facebook, met Heather (het meisje van de receptie) foto’s van honden bekeken, met Heather gelachen om verschillen tussen Engeland en Nederland, Heather wat Nederlandse dingen geleerd, Heather de mamma appelsap filmpjes laten zien (wat ze echt hilarisch vond, na een beetje uitleg van ons erbij) en met Heather zitten praten over het werkleven en alle (soms best vermoeiende) verantwoordelijkheden daarbij komen komen. Kortom ook deze week hebben we ons dus weer prima vermaakt….