Grote steentjes bekijken in Engeland!
Door: Savannah van den Hoven
Blijf op de hoogte en volg Savannah
31 Oktober 2016 | Verenigd Koninkrijk, Basingstoke
Om jullie allemaal een hart onder de riem te steken: we zijn op de helft van onze stage! Onze tijd hier is nog niet helemaal op de helft, maar ook dat begint dichterbij te komen. Over 12 weken kan ik weer lekker elke dag een frikadel speciaal eten (als ik dat zou willen, maar dat wil ik de eerste dagen denk ik wel!).
Afgelopen week hebben we ons op stage bezig gehouden met het op verschillende manieren inscannen van vingerafdrukken. Gelukkig waren er grote verschillen in de manier van inscannen zichtbaar, anders had de expert het nog mega druk gekregen met het bekijken van 45 verschillende sheets. Gelukkig voor hem, hebben we het aantal weten te reduceren tot 6. Wanneer hij ons uitsluitsel geeft kunnen we weer verder met het onderzoeken naar de verschillende manieren van printen. In de tussentijd hebben we ook nog 2 hele grote kasten vol met bewijsmateriaal nagelopen om te kijken wat er eventueel weg zou kunnen. Wanneer zaken afgerond zijn kan het bewijsmateriaal in principe na 30 dagen vernietigd worden, tenzij een andere termijn besproken is. Er liggen nog spullen uit de jaren 90 bij, dus heel goed is dat de laatste jaren niet bijgehouden. Wij zoeken ergens in het archief een brief terug waarop staat geschreven dat de spullen binnen 30 dagen vernietigd gaan worden en gooien dan het bewijsmateriaal weg. Probleem is alleen dat er voor de meeste zaken geen brief te vinden is waar dat in staat. Dan moeten de politie, advocatenkantoren of andere aanvragende instanties of personen dus gecontacteerd worden met de vraag of ze het bewijsmateriaal terug willen of niet. Duurt allemaal echt uren en uren. Gelukkig is het wel echt heel interessant, want we zien van alles voorbij komen. Van lichaamsdelen op sterk water tot aan Blackberrys, strijkplanken, schoenen en bebloede kleren. Wanneer iets dan uiteindelijk weggooit kan gaan worden, moeten we dit op een formulier invullen en in een speciale gele zak stoppen. Needless to say dat een strijkplank alweer niet in die zak past, probleem 2 haha. Eind deze week zal dan een speciaal bedrijf alle spullen op komen halen en deze gaan vernietigen.
Afgelopen vrijdag reden we rond 16.00 uur weg op stage om zo op tijd te zijn om de ouders van Nathalie te verwelkomen. Helaas zouden ze het niet meer redden om ons stage adres te komen bezoeken, dus dan maar een meeting in Basingstoke. Om 17.15 uur kwamen ze (met Veccie) aan in Basingstoke. Na het uitpakken van weer een lading lekkere Nederlandse dingen die ze hier niet verkopen en hun spullen, zijn we boodschappen gaan doen. Met z’n alle in mijn C1-tje op weg naar de Lidl, ze wilden wel eens meemaken hoe wij hier rijden haha. De Lidl weer half leeg gekocht en daarna hebben we ze ons lievelingseten hier (noedels met spinazie) laten proeven. Na het drinken van wat biertjes en wat te hangen, was de dag alweer om.
Zaterdagochtend was het geen uitslaap-dag voor ons; half 9 stonden we alweer naast ons bed. Na een ontbijtje begaven we ons met Veccie richting Stonehenge. Wanneer je daar bijna arriveert kom je meteen in de file terecht omdat de stenen vanuit de weg ook al te zien zijn. Iedereen wil al snel even kijken en wat foto’s maken. Na opnieuw een (dit keer wel lopende) file om kaartjes te kopen, konden we dan met de bus op weg naar Stonehenge. Stonehenge, love it or hate it. Wij vonden het allemaal heel indrukwekkend en zeker een must om gezien te hebben. Wanneer je dit een keer in je leven gezien hebt, is dit ook zeker genoeg, maar komt dat zien mensen! Je mag de stenen niet aanraken, maar via een pad eromheen kon je er toch aardig dichtbij komen. Rondom het pad stond dan dan ook weer een hek. Wanneer je geen entree wilde betalen kon je Stonehenge ook via een omliggend weiland bereiken, maar omdat het er zwart zag van de toeristen kon je dan eigenlijk weinig zien. Ook rondom de steentjes stikte het van de Jappen en Chinezen, je kunt echt nergens ter wereld komen zonder die rijstpikkers. Na ons rondje hebben we bij het bezoekerscentrum nog de leem-huisjes bekeken, geprobeerd een steen op te tillen en een klein rondje museum gedaan.
Na Stonehenge was het tijd om te gaan lunchen, Nathalie haar moeder had een leuk tentje gevonden wat zich in Milford on Sea bevond. Na een vrij late aankomst daar, bleek dit tentje vol te zitten en bijna te gaan sluiten. Over naar plan B: een restaurant/pub zag er ook wel tof uit. Daar hebben we na lang te moeten wachten op de kaart en het eten, uiteindelijk wel goed onze buikjes rond gegeten. Ik had er een Jacket Potatoe met tonijn, echt lekker! Omdat het al laat begon te worden moesten we een keuze maken: of langs het strand wandelen in Milford on Sea of naar New Forest National Park. Voor zondag stond er ook een dagje kust gepland, dus het werd New Forest National Park. Daar aangekomen zijn we een rondje gaan lopen en hebben we onderweg genoeg wilde New Forest paarden gespot. Het was daar echt een totaal andere wereld, zo extreem rustig. Met alle herfstkleuren aan de bomen, was dit echt een supergaaf uitzicht. Na onze wandeling reden we naar Southampton om daar te gaan eten. Hier hebben we heerlijk Italiaans gegeten met een kopje thee erbij! Jammer dat het al zo laat en donker was, maar Southampton is zeker nog een bezoekje waard! Bij aankomst thuis zijn we, na nog een biertje, lekker gaan slapen.
Zondag konden we natuurlijk een uurtje langer slapen, dus daar hebben we ook gretig gebruik van gemaakt. Na een ontbijt en een tankbeurt voor Veccie reden we achter elkaar aan richting Brighton. In Brighton aangekomen eerst op zoek naar een wc, daarna een plekje om wat te eten. In een visrestaurant midden op de pier hebben we Fish and Chips, Scampi and Chips and zalm gegeten. Echt genieten! Na een rondje over de pier en het strand waarbij we echt onnatuurlijk stralend weer hebben gehad (zeker voor deze tijd van het jaar) liepen we rond 16.00 uur terug naar de auto’s om daar afscheid te nemen van Nathalie haar ouders. Deze reden met Veccie richting Dover om de boot te kunnen halen en Nath en ik reden nog even naar Whiteley. We hadden gezien dat daar om 19.15 uur vuurwerk afgestoken zou gaan worden. Het was ook maar meteen weer kermis om dat te vieren schijnbaar. We hebben een rondje in de booster gedaan, warme donuts en kastanjes gegeten en in de rij voor de wc gestaan. Toen was het zo ineens al bijna 19.15 uur. We hadden er niet veel van verwacht, maar ze zijn hier niet flauw met het afsteken van vuurwerk. Er werden flink wat mooie pijlen en knallers afgestoken. Komend weekend is het Bonfire night in Engeland, dan gaat er schijnbaar ook genoeg vuurwerk afgestoken worden. Dit om geesten van Halloween te verdrijven of zoiets. Omdat wij dan een weekendje Nederland aandoen, vonden we deze zondag dus een mooi excuus om toch nog wat vuurwerk te zien! Om 21.00 uur kwamen we doodmoe thuis en zijn we op tijd naar bed gegaan.
Deze week gaan we verder met de vingerafdrukken en het archiveren, gaan we vrijdag misschien nog een keer naar vuurwerk kijken in Reading en gaan we ons klaarmaken voor de vroege vlucht van zaterdagmorgen: Londen Stansted naar EINDHOVEN! Dus iedereen be prepared, want we zijn weer bijna in het land! Ik hoop komend weekend te gaan genieten van een frikadel speciaal, een goed (en goedkoop) glas rode wijn, mijn eigen bed, mijn hondje Bailey, mijn familie (inclusief Remco en Irene), mijn bolletje en natuurlijk het allerbelangrijkste en de reden waarom ik juist komend weekend naar Nederland wilde: DE BRUILOFT VAN REMCO & VINCENT!
To be continued…..
Afgelopen week hebben we ons op stage bezig gehouden met het op verschillende manieren inscannen van vingerafdrukken. Gelukkig waren er grote verschillen in de manier van inscannen zichtbaar, anders had de expert het nog mega druk gekregen met het bekijken van 45 verschillende sheets. Gelukkig voor hem, hebben we het aantal weten te reduceren tot 6. Wanneer hij ons uitsluitsel geeft kunnen we weer verder met het onderzoeken naar de verschillende manieren van printen. In de tussentijd hebben we ook nog 2 hele grote kasten vol met bewijsmateriaal nagelopen om te kijken wat er eventueel weg zou kunnen. Wanneer zaken afgerond zijn kan het bewijsmateriaal in principe na 30 dagen vernietigd worden, tenzij een andere termijn besproken is. Er liggen nog spullen uit de jaren 90 bij, dus heel goed is dat de laatste jaren niet bijgehouden. Wij zoeken ergens in het archief een brief terug waarop staat geschreven dat de spullen binnen 30 dagen vernietigd gaan worden en gooien dan het bewijsmateriaal weg. Probleem is alleen dat er voor de meeste zaken geen brief te vinden is waar dat in staat. Dan moeten de politie, advocatenkantoren of andere aanvragende instanties of personen dus gecontacteerd worden met de vraag of ze het bewijsmateriaal terug willen of niet. Duurt allemaal echt uren en uren. Gelukkig is het wel echt heel interessant, want we zien van alles voorbij komen. Van lichaamsdelen op sterk water tot aan Blackberrys, strijkplanken, schoenen en bebloede kleren. Wanneer iets dan uiteindelijk weggooit kan gaan worden, moeten we dit op een formulier invullen en in een speciale gele zak stoppen. Needless to say dat een strijkplank alweer niet in die zak past, probleem 2 haha. Eind deze week zal dan een speciaal bedrijf alle spullen op komen halen en deze gaan vernietigen.
Afgelopen vrijdag reden we rond 16.00 uur weg op stage om zo op tijd te zijn om de ouders van Nathalie te verwelkomen. Helaas zouden ze het niet meer redden om ons stage adres te komen bezoeken, dus dan maar een meeting in Basingstoke. Om 17.15 uur kwamen ze (met Veccie) aan in Basingstoke. Na het uitpakken van weer een lading lekkere Nederlandse dingen die ze hier niet verkopen en hun spullen, zijn we boodschappen gaan doen. Met z’n alle in mijn C1-tje op weg naar de Lidl, ze wilden wel eens meemaken hoe wij hier rijden haha. De Lidl weer half leeg gekocht en daarna hebben we ze ons lievelingseten hier (noedels met spinazie) laten proeven. Na het drinken van wat biertjes en wat te hangen, was de dag alweer om.
Zaterdagochtend was het geen uitslaap-dag voor ons; half 9 stonden we alweer naast ons bed. Na een ontbijtje begaven we ons met Veccie richting Stonehenge. Wanneer je daar bijna arriveert kom je meteen in de file terecht omdat de stenen vanuit de weg ook al te zien zijn. Iedereen wil al snel even kijken en wat foto’s maken. Na opnieuw een (dit keer wel lopende) file om kaartjes te kopen, konden we dan met de bus op weg naar Stonehenge. Stonehenge, love it or hate it. Wij vonden het allemaal heel indrukwekkend en zeker een must om gezien te hebben. Wanneer je dit een keer in je leven gezien hebt, is dit ook zeker genoeg, maar komt dat zien mensen! Je mag de stenen niet aanraken, maar via een pad eromheen kon je er toch aardig dichtbij komen. Rondom het pad stond dan dan ook weer een hek. Wanneer je geen entree wilde betalen kon je Stonehenge ook via een omliggend weiland bereiken, maar omdat het er zwart zag van de toeristen kon je dan eigenlijk weinig zien. Ook rondom de steentjes stikte het van de Jappen en Chinezen, je kunt echt nergens ter wereld komen zonder die rijstpikkers. Na ons rondje hebben we bij het bezoekerscentrum nog de leem-huisjes bekeken, geprobeerd een steen op te tillen en een klein rondje museum gedaan.
Na Stonehenge was het tijd om te gaan lunchen, Nathalie haar moeder had een leuk tentje gevonden wat zich in Milford on Sea bevond. Na een vrij late aankomst daar, bleek dit tentje vol te zitten en bijna te gaan sluiten. Over naar plan B: een restaurant/pub zag er ook wel tof uit. Daar hebben we na lang te moeten wachten op de kaart en het eten, uiteindelijk wel goed onze buikjes rond gegeten. Ik had er een Jacket Potatoe met tonijn, echt lekker! Omdat het al laat begon te worden moesten we een keuze maken: of langs het strand wandelen in Milford on Sea of naar New Forest National Park. Voor zondag stond er ook een dagje kust gepland, dus het werd New Forest National Park. Daar aangekomen zijn we een rondje gaan lopen en hebben we onderweg genoeg wilde New Forest paarden gespot. Het was daar echt een totaal andere wereld, zo extreem rustig. Met alle herfstkleuren aan de bomen, was dit echt een supergaaf uitzicht. Na onze wandeling reden we naar Southampton om daar te gaan eten. Hier hebben we heerlijk Italiaans gegeten met een kopje thee erbij! Jammer dat het al zo laat en donker was, maar Southampton is zeker nog een bezoekje waard! Bij aankomst thuis zijn we, na nog een biertje, lekker gaan slapen.
Zondag konden we natuurlijk een uurtje langer slapen, dus daar hebben we ook gretig gebruik van gemaakt. Na een ontbijt en een tankbeurt voor Veccie reden we achter elkaar aan richting Brighton. In Brighton aangekomen eerst op zoek naar een wc, daarna een plekje om wat te eten. In een visrestaurant midden op de pier hebben we Fish and Chips, Scampi and Chips and zalm gegeten. Echt genieten! Na een rondje over de pier en het strand waarbij we echt onnatuurlijk stralend weer hebben gehad (zeker voor deze tijd van het jaar) liepen we rond 16.00 uur terug naar de auto’s om daar afscheid te nemen van Nathalie haar ouders. Deze reden met Veccie richting Dover om de boot te kunnen halen en Nath en ik reden nog even naar Whiteley. We hadden gezien dat daar om 19.15 uur vuurwerk afgestoken zou gaan worden. Het was ook maar meteen weer kermis om dat te vieren schijnbaar. We hebben een rondje in de booster gedaan, warme donuts en kastanjes gegeten en in de rij voor de wc gestaan. Toen was het zo ineens al bijna 19.15 uur. We hadden er niet veel van verwacht, maar ze zijn hier niet flauw met het afsteken van vuurwerk. Er werden flink wat mooie pijlen en knallers afgestoken. Komend weekend is het Bonfire night in Engeland, dan gaat er schijnbaar ook genoeg vuurwerk afgestoken worden. Dit om geesten van Halloween te verdrijven of zoiets. Omdat wij dan een weekendje Nederland aandoen, vonden we deze zondag dus een mooi excuus om toch nog wat vuurwerk te zien! Om 21.00 uur kwamen we doodmoe thuis en zijn we op tijd naar bed gegaan.
Deze week gaan we verder met de vingerafdrukken en het archiveren, gaan we vrijdag misschien nog een keer naar vuurwerk kijken in Reading en gaan we ons klaarmaken voor de vroege vlucht van zaterdagmorgen: Londen Stansted naar EINDHOVEN! Dus iedereen be prepared, want we zijn weer bijna in het land! Ik hoop komend weekend te gaan genieten van een frikadel speciaal, een goed (en goedkoop) glas rode wijn, mijn eigen bed, mijn hondje Bailey, mijn familie (inclusief Remco en Irene), mijn bolletje en natuurlijk het allerbelangrijkste en de reden waarom ik juist komend weekend naar Nederland wilde: DE BRUILOFT VAN REMCO & VINCENT!
To be continued…..
-
31 Oktober 2016 - 14:06
Ron:
Weer geweldig op papier neergezet.
Gewoon heerlijk om te lezen -
31 Oktober 2016 - 14:10
Anne-Marie:
Het blijft een avontuur. naast het werken is er van alles te zien en doen. Nog 5 nachtjes en dan is het tijdelijk gedaan met de rust in Tilburg. Of beter gezegd in Geldrop voor de bruiloft. Misschien zien wij je nog even tussendoor? groetjes -
31 Oktober 2016 - 15:03
Pa:
mooi verhaal weer
paar opmerkingen :
Hondje is niet van jou die heb je afgegeven !!!!
Bruiloft belangrijker dan ....... ??
Das nie best !!
Ik zie je take care !! -
31 Oktober 2016 - 15:12
Marlou:
Inderdaad het blijft een avontuur zoals je schoonmoeder zegt.. weer veel leuke dingen gedaan afgelopen weekend.
Ik moest de zin met lichaamsdelen op sterk water nog even een keer lezen, bah, lijkt me toch wel even raar om dat te zien.
Nog een fijne stage week en alvast veel plezier komend weekend hier in ons kikkerlandje. Helaas moet ik het weekend werken, maar misschien dat we elkaar toch nog even zien (hoop ik).
Liefs -
31 Oktober 2016 - 15:27
Toon Broers:
Zo te horen ben je lekker bezig daar en heb je leuke weekenden.
Ga zo door en geniet ervan ! Groetjes -
31 Oktober 2016 - 16:07
Miranda:
Hey lieve schat,
bijna gaan we je weer thuis meemaken.
Even kijken of we nog weten hoe dat moet haha!
Heb er zin in om je weer in huis te hebben, zal een stuk drukker zijn maar wel gezellig!
Hoop dat je ook in Nederland een leuk weekend gaat hebben!!
Liefs mama
-
31 Oktober 2016 - 18:25
Irene:
Bijna, bijna, bijna, bijna, bijna, bijna, bijna, bijna, bijna, bijna, bijna, bijna, bijna, bijna, bijna, bijna!!! Kan niet wachten om zaterdag weer met mijn beste vriendinnetje te knuffelen -
31 Oktober 2016 - 19:50
Luc :
Ha Bolleke!
Ze is er alweer bijna hoor! Nog een paar dagen... Ik zal me ook maar alvast voor gaan bereiden op een druk en stuiterend weekend. Na al die rustige weekenden ben ik helemaal zen, haha. Nog een paar laatste voorbereidingen voor het grote cadeau voor het bruidspaar. Dan zijn wij er helemaal klaar voor.
Ik spreek je straks verder.
Xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
