Bolletjesweekend in Basingstoke.

Week 6 in Engeland is aangebroken! Gewoon nog maar 14 weken te gaan. Nog maar 13 weken stage lopen (we're driving home for Christmas) en dan zijn we weer voorgoed terug ins ons kikkerlandje (wat nog niet eens zo'n slecht land is after all).

Afgelopen week ging alles op stage gewoon zijn gangetje, geen echt nieuwe of bijzondere dingen gedaan. Op het feit na dat we een week hadden van 4 dagen dan! Op donderdagmiddag zaten we de uren af te tellen totdat we naar huis konden (niet omdat stage nu zo stom was, maar omdat we gewoon too excited waren voor het weekend!). Maar ook donderdag werd het weer 5 uur en gingen we zo snel als we konden naar ons huisje. Snel wat eten, douchen, stofzuigertje erdoor heen en slapen. We lagen om 21.15 uur in bed en dat op onze leeftijd haha!

Vrijdagochtend ging de wekker namelijk om 04.45 uur. Mensen die mij kennen weten dat ik het al een ellende vind om om 8 uur mijn bed uit te komen, dus naar het opstaan om 04.45 uur keek ik niet echt uit. Toch konden we allebei vrij soepel ons bed uit, want we hadden er helemaal zin in! Om 05.15 uur zaten we in de auto en waren Nathalie en ik onderweg naar Stansted Airport, een trip die we overigens nog vele malen zullen gaan maken. Na een soepel nachtelijk ritje kwamen we daar rond half 7 aan, parkeerden we de auto en liepen we naar binnen. Hoewel Stansted natuurlijk niet het hoofdvliegveld van Londen is, was het toch echt wel heel erg groot! Gelukkig kan iedere mongool op reis, dus ook wij hadden de vertrekhal zo gevonden. Nathalie scande haar boardingpas en weg was ze! Heel raar om dan ineens zo alleen in Engeland achter te blijven! Al die weken hebben we eigenlijk niks zonder elkaar gedaan (behalve slapen en douchen obviously) en nu waren we ineens allebei even op onszelf aangewezen. Nathalie ging soepel door de douane en ze stond al klaar bij de gate om te vertrekken met het vliegtuig waarmee mijn kleine bol aankwam! Rond 08.35 kwam Luc door de aankomsthal gelopen! Ik kon alleen maar blij zijn. Na het betalen van de belachelijk dure 15 pond parkeergeld reden we samen terug naar Basingstoke.

Onderweg zat Luc zich te verbazen over het feit dat ik hier kon rijden en hoe vreemd dat er allemaal uit zag, kan dus wel zeggen dat wij hier ondertussen goed gewend zijn, want wij kijken niet meer op van links rijden. Bij aankomst in ons appartement moest Luc een slaapje doen (ook voor hem was het heel vroeg opstaan om zijn vlucht te halen!). Toen Luc klaar was met zijn slaapje hebben we lekkere broodjes gehaald, deze opgegeten en zijn we richting Forensic Access gereden. Daar aangekomen was er helaas bijna niemand meer aanwezig, maar Luc heeft in ieder geval mijn 'directe' collega's ontmoet, een donut met custard geproefd en mijn werkplek gezien. Na de forensische opsporing van Wantage bezocht te hebben besloten we naar Oxford te rijden. Vanuit stage was dat maar een half uurtje rijden. In Oxford was het redelijk druk, dus de auto werd snel bij een speeltuin een stukje buiten het centrum geparkeerd. Luc was al eens in Oxford geweest (ik natuurlijk ook, maar mijn ervaringen waren wat minder daar haha) en hij wist de universiteit en de biblotheek zo te vinden. Moet mijn mening over Oxford wel bij gaan stellen nu, echt een hele mooie authentieke stad! Voor het eerst na 5 weken ging ik lekker uit eten (de McDonalds en de BurgerKing niet meegerekend als uit eten haha). Omdat het al laat begon te worden besloten we na het eten maar weer richting Basingstoke te rijden. Maar voordat we daarheen konden rijden moesten we eerst de auto nog vinden! Achteraf bleek dat niet zo moeilijk, maar we zijn er toch behoorlijk wat stappen voor omgelopen (absoluut niet verkeerd natuurlijk, ik was de weg aan het wijzen, wilde gewoon nog meer van Oxford zien haha). Na een nachtje goed slapen waren we zaterdagochtend weer good to go!

Zaterdag hebben we een ritje naar Brighton gemaakt. Helaas kwamen we daar pas best laat aan (combinatie van uitslapen en file, maar meer de file naturlijk!!). Ook in Brighton was het behoorlijk druk, dit bleek later waarschijnlijk te komen omdat er een of ander Volswagenbusjes festival aan de gang was (Volkswagenbusjes everywhere, ik MOET die ook ooit eentje hebben). Omdat het parkeren hier in Engeland overal zo achterlijk duur is, besloten we ook hier een stukje van het centrum te parkeren. Dit was nog niet zo makkelijk want:
1. Er was geen enkel vrij plekje te krijgen.
2. Er waren heel veel alleen parkeren voor bewoners-zones.
3. Overal was het mega steil (m'n driving-skills worden hier wel op de proef gesteld).
4. We wisten de weg niet.
Toen we uiteindelijk een klein plekje gevonden hadden, kreeg ik mijn auto er maar net tussen geparkeerd en wilden we de 5,20 pond parkeergeld gaan betalen. Dit kon alleen met muntgeld en tot onze vreugde hadden we precies 5,20 pond samen! De automaat pakte alleen geen nieuwe muntjes van 10 penny en die zat er natuurlijk eentje tussen. Uiteindelijk hebben we dit muntje om kunnen wisselen en konden we op weg naar het strand! Na een klein kwartiertje lopen (door een park met allemaal eekhoorntjes, zooo schattig!!) bereikten we de pier. Deze pier was nog groter and sfeervoller als die in Portsmouth. Ook deze pier bevatte een grote game-hal en hoewel Luc altijd graag wil toegeven dat hij dit niet leuk vind, moest hij hier toch wel een klein gokje wagen. Na het bulldozeren waren we 2 beertjes en een button rijker. De button had Luc veel bloed, zweet en tranen gekost, dus die is daarna snel over de pier de zee ingevlogen uit frustratie. Van al dat gokken krijg je natuurlijk honger, dus hebben we samen een echte fish and chips gedeeld op het strand! Dit klinkt romantischer dan het daadwerkelijk was, want het stikte er van de meeuwen die probeerden je friet uit je bak te trekken en we waren ook druk met het ontwijken van de rondvliegende stront. Leuk en echt Engels was het wel! 's Avonds hebben we bij het restaurant van Jamie Oliver gegeten (dikke aanrader!) en zijn we weer op huis aangegaan. Op een klein regenbuitje na was dit echt een bijzonder zonnige dag!

Zondag was het tijd voor nog meer slapen (wat Luc overigens ook elke keer in de auto gedaan heeft haha). Tegen de middag heeft Luc nog meegeholpen met het doen en het dragen van de boodschappen voor deze week en heeft hij gekookt! 's Middags hebben we pasta gegeten en zijn daarna naar het vliegveld vertrokken. Veel te snel kwamen we daar weer aan en moest ik alweer afscheid nemen van mijn bollie. Where's the good in goodbye?? Maargoed, over 5 weken heb ik deze man alweer gezien en over 14 weken zullen we nog de rest van ons leven samen kunnen zijn, dus voor nu zoveel mogelijk genieten nog van het Engelse leven!
Omdat Luc zijn vliegtuig een stuk eerder vertrok dan dat van Nathalie weer aan zou komen had ik nog zo'n 4 uur te doden. Omdat parkeren bij het vliegveld mega duur is, ik bij de kiss and ride maar maximaal een uur mocht staan en 4 uur rondjes rijden toch wel heel lang is, ben ik maar naar de McDonalds in een plaatsje iets verderop gereden. Daar heb ik mezelf vermaakt met het spelen van Candy Crush, het lezen van een boek en het eten van McFlurry's. Om 9 uur zag ik eindelijk Nath weer en zijn we meteen naar Basingstoke gereden om nog wat uren slaap mee te pakken voor weer een nieuwe stage-week. Ook Nath heeft in Nederland een top-weekend gehad, wat vooral uit het nuttigen van veel drankjes en feesten bestond!

Voor nu zijn we weer hard aan de bak op stage en is het nog maar 3 nachtjes slapen tot de volgende bezoeker alweer op de stoep zal staan. Mijn liefste vriendinnetje Irene zullen we vrijdagavond in Londen weer gaan zien!!!