Een goed begin is het halve werk, toch?
Door: Savannah van den Hoven
Blijf op de hoogte en volg Savannah
27 Augustus 2016 | Verenigd Koninkrijk, Hungerford
Hello everyone!
Ons eerste bericht vanuit Engeland. Gisterochtend was ik al vroeg wakker. Voor ik het wist stond Remco al op de stoep en Irene volgde kort daarna, na een niet al te makkelijk afscheid reed ik rond 8 uur naar Terneuzen. Daar heb ik Nathalie opgehaald en daar begon het hele afscheidsriedeltje weer opnieuw. Om half 11 zaten we dan uiteindelijk toch in de auto richting Duinkerken. Om kwart voor 1 stonden we na een korte controle in rij 36 om de ferry op te rijden. Dit ging allemaal heel soepeltjes, we hebben nog heel hard gelachen om een Chinees die het blijkbaar nodig vond om zijn nagels te gaan knippen tijdens het wachten. Ook de boot vertrok netjes op tijd, tijdens het varen hebben we schnitzels gegeten en genoten van het uitzicht buiten. Ook hebben we onze horloges een uurtje terug de tijd in gezet. Om 14.45 uur plaatselijke tijd zagen we the white cliffs of Dover ons al tegemoet komen en om 15.15 uur konden we de boot afrijden en tegen onze verwachting in ging het rijden aan de verkeerde kant van de weg eigenlijk heel soepel.
Een goed begin is het halve werk! In ons geval was het ook echt het halve werk. Mijn navigatie kende door een voor ons onbekende reden geen enkele weg in Engeland, dus we hadden totaal geen idee welke richting we nu op moesten gaan rijden! Via de kaart konden we zien welke wegen naar Oxford gingen, dus we reden de A2 op richting Londen. Na een tijdje reden we op wegen die steeds minder op een snelweg begonnen te lijken en op een gegeven moment zagen we een groot reuzenrad en river Thames op een bordje staan, we reden dus gewoon midden in Londen! Het was sowieso niet de bedoeling om ooit in Londen te gaan rijden, maar al helemaal niet op de eerste dag in ons leven dat we ooit links moesten gaan rijden! Maar we zaten er al middenin, dus we hadden weinig keus. Het viel achteraf reuze mee, maar ook omdat we allebei wel moesten lachen en rustig de weg probeerden te vinden. Op een gegeven moment dreigde het bijna mis te gaan, toen een ambulance ons met gierende banden en zwaailichten tegemoet kwam rijden, ik wilde uitwijken, maar deed dit uit automatisme naar de rechterkant. De bijrijder van de ambulance zag dit gebeuren en ging snel met zijn vinger naar links wijzen en keihard lachen. Je merkt dan wel dat het fijn is dat we een Nederlands kenteken op de auto hebben zitten, dit zorgt toch wel voor wat meer begrip. Toen we Londen verlaten hadden en Oxford bereikt hadden, zijn we bij de McDonalds WiFi af gaan tappen om de route naar het appartement te zoeken. Toen we uiteindelijk in de straat aankwamen en in de buurt geparkeerd hadden, belden we de host van het appartement. Of beter gezegd, we hebben zijn telefoon over laten gaan. De beste man was namelijk onbereikbaar en het appartement bleek niet te bestaan! Op het adres waar het appartement zou moeten zitten stond een winkel en de man achter de kassa zei dat er geen appartement bestond! SHIT, SHIT, SHIT!!! Daar stonden we dan! Midden in een vreemde stad, doodmoe, niemand die we kenden en geen idee wat te doen! De tijd hielp ook niet echt mee, want het was inmiddels al 21.00 uur. We besloten om maar het eerste, het beste hostel op te zoeken en daar de nacht door te brengen en orde op zaken te stellen. Na een emotionele dag van afscheid nemen voelden we ons samen goed ellendig! We hebben zelfs nog even overwogen om meteen terug naar huis te rijden.
Gelukkig had het backpackers hostel in Oxford nog plek voor ons op een 6-persoons kamer. We konden om de hoek de auto parkeren van van 8pm tot 8am voor 4 pond. We hebben snel wat hoognodige spullen uit de auto gehaald en op de kamer gelegd. We hebben beide gebeld met het thuisfront, die ook nogal ongerust waren omdat we pas zo laat wat van ons konden laten horen. Die waren ook niet echt blij en gerustgesteld natuurlijk. In het hostel hebben we uren lopen zoeken naar en reageren op advertenties voor woonruimtes in de buurt, voor een plan B. Toen we uiteindelik rond 01.00 uur te moe waren om nog verder te kunnen gaan, zijn we ons stapelbed ingesprongen om te gaan slapen. De nacht zijn we redelijk doorgekomen, zo'n hostel is toch niet 1,2,3 geschikt voor mij. Een kamergenoot kwam midden in de nacht binnen en we dachten dat ze de hele kamer onder ging kotsen. Gelukkig niet gebeurd en om 07.00 uur ging de wekker. We wilden een poging wagen om te gaan douchen, maar het was zo smerig dat we het gevoel hadden viezer te worden van wel douchen, dan van niet douchen. We hebben nog voor een uur bijbetaald voor het parkeren zodat we nog even konden ontbijten in het hostel. Daarna zijn we naar McDonalds gereden voor de WiFi en we hadden een reactie van een verhuurster voor een appartement!!! Zo blij zijn we deze dagen nog niet geweest! We konden om 14.00 uur gaan kijken, haar vader zou ons dan rondleiden. Het was een klein uurtje rijden vanaf Oxford, dus op tijd gingen we richting Basingstoke. Toen we om 14.00 uur haar vader zagen waren we eigenlijk al verkocht. Deze bestond wel!! Het appartement was super leuk ook. De vader van de verhuurster was een superlieve, wat oudere man en hij heeft ons goed opgevangen! Helaas peanutbutter kunnen we maandag pas het appartement betrekken omdat er nog schoongemaakt en opgeruimd moet worden. Maar oh my god, we hebben een plek om te wonen! We zijn geen zwervers meer! Omdat maandag nog 2 nachtjes slapen is, moesten we ook nog een tussenoplossing bedenken. Het hostel in Oxford was nog een uur rijden en we zouden daar overdag 4 pond per uur parkeergeld moeten betalen. We vonden dat we na gister wel wat comfort en luxe verdiend hadden, dus we hebben het Bear Hotel in Hungerford vereerd met een bezoekje! Daar zijn we vanmiddag om 16.00 uur aangekomen en we hebben verder nog Fish and Chips gegeten, gedoucht, gechilled en geskypet met Nederland. We zitten hier nu al zo'n 3 uur in de lobby iedereen bij te praten (de WiFi op onze kamer is niet best), maar dat is alleen maar fijn. Het thuisfront is weer happy en gerustgesteld en zo zijn wij! We zien ons avontuur hier in Engeland weer met vertrouwen tegemoet!
Een goed begin is dus inderdaad het halve werk. Maar eind goed, al goed is hier ook wel op z'n plaats!
Oh en Engeland is qua weer ook al echt Engeland, het heeft vandaag behoorlijk wat geregend en heeeeeeel hard gehageld!
Ons eerste bericht vanuit Engeland. Gisterochtend was ik al vroeg wakker. Voor ik het wist stond Remco al op de stoep en Irene volgde kort daarna, na een niet al te makkelijk afscheid reed ik rond 8 uur naar Terneuzen. Daar heb ik Nathalie opgehaald en daar begon het hele afscheidsriedeltje weer opnieuw. Om half 11 zaten we dan uiteindelijk toch in de auto richting Duinkerken. Om kwart voor 1 stonden we na een korte controle in rij 36 om de ferry op te rijden. Dit ging allemaal heel soepeltjes, we hebben nog heel hard gelachen om een Chinees die het blijkbaar nodig vond om zijn nagels te gaan knippen tijdens het wachten. Ook de boot vertrok netjes op tijd, tijdens het varen hebben we schnitzels gegeten en genoten van het uitzicht buiten. Ook hebben we onze horloges een uurtje terug de tijd in gezet. Om 14.45 uur plaatselijke tijd zagen we the white cliffs of Dover ons al tegemoet komen en om 15.15 uur konden we de boot afrijden en tegen onze verwachting in ging het rijden aan de verkeerde kant van de weg eigenlijk heel soepel.
Een goed begin is het halve werk! In ons geval was het ook echt het halve werk. Mijn navigatie kende door een voor ons onbekende reden geen enkele weg in Engeland, dus we hadden totaal geen idee welke richting we nu op moesten gaan rijden! Via de kaart konden we zien welke wegen naar Oxford gingen, dus we reden de A2 op richting Londen. Na een tijdje reden we op wegen die steeds minder op een snelweg begonnen te lijken en op een gegeven moment zagen we een groot reuzenrad en river Thames op een bordje staan, we reden dus gewoon midden in Londen! Het was sowieso niet de bedoeling om ooit in Londen te gaan rijden, maar al helemaal niet op de eerste dag in ons leven dat we ooit links moesten gaan rijden! Maar we zaten er al middenin, dus we hadden weinig keus. Het viel achteraf reuze mee, maar ook omdat we allebei wel moesten lachen en rustig de weg probeerden te vinden. Op een gegeven moment dreigde het bijna mis te gaan, toen een ambulance ons met gierende banden en zwaailichten tegemoet kwam rijden, ik wilde uitwijken, maar deed dit uit automatisme naar de rechterkant. De bijrijder van de ambulance zag dit gebeuren en ging snel met zijn vinger naar links wijzen en keihard lachen. Je merkt dan wel dat het fijn is dat we een Nederlands kenteken op de auto hebben zitten, dit zorgt toch wel voor wat meer begrip. Toen we Londen verlaten hadden en Oxford bereikt hadden, zijn we bij de McDonalds WiFi af gaan tappen om de route naar het appartement te zoeken. Toen we uiteindelijk in de straat aankwamen en in de buurt geparkeerd hadden, belden we de host van het appartement. Of beter gezegd, we hebben zijn telefoon over laten gaan. De beste man was namelijk onbereikbaar en het appartement bleek niet te bestaan! Op het adres waar het appartement zou moeten zitten stond een winkel en de man achter de kassa zei dat er geen appartement bestond! SHIT, SHIT, SHIT!!! Daar stonden we dan! Midden in een vreemde stad, doodmoe, niemand die we kenden en geen idee wat te doen! De tijd hielp ook niet echt mee, want het was inmiddels al 21.00 uur. We besloten om maar het eerste, het beste hostel op te zoeken en daar de nacht door te brengen en orde op zaken te stellen. Na een emotionele dag van afscheid nemen voelden we ons samen goed ellendig! We hebben zelfs nog even overwogen om meteen terug naar huis te rijden.
Gelukkig had het backpackers hostel in Oxford nog plek voor ons op een 6-persoons kamer. We konden om de hoek de auto parkeren van van 8pm tot 8am voor 4 pond. We hebben snel wat hoognodige spullen uit de auto gehaald en op de kamer gelegd. We hebben beide gebeld met het thuisfront, die ook nogal ongerust waren omdat we pas zo laat wat van ons konden laten horen. Die waren ook niet echt blij en gerustgesteld natuurlijk. In het hostel hebben we uren lopen zoeken naar en reageren op advertenties voor woonruimtes in de buurt, voor een plan B. Toen we uiteindelik rond 01.00 uur te moe waren om nog verder te kunnen gaan, zijn we ons stapelbed ingesprongen om te gaan slapen. De nacht zijn we redelijk doorgekomen, zo'n hostel is toch niet 1,2,3 geschikt voor mij. Een kamergenoot kwam midden in de nacht binnen en we dachten dat ze de hele kamer onder ging kotsen. Gelukkig niet gebeurd en om 07.00 uur ging de wekker. We wilden een poging wagen om te gaan douchen, maar het was zo smerig dat we het gevoel hadden viezer te worden van wel douchen, dan van niet douchen. We hebben nog voor een uur bijbetaald voor het parkeren zodat we nog even konden ontbijten in het hostel. Daarna zijn we naar McDonalds gereden voor de WiFi en we hadden een reactie van een verhuurster voor een appartement!!! Zo blij zijn we deze dagen nog niet geweest! We konden om 14.00 uur gaan kijken, haar vader zou ons dan rondleiden. Het was een klein uurtje rijden vanaf Oxford, dus op tijd gingen we richting Basingstoke. Toen we om 14.00 uur haar vader zagen waren we eigenlijk al verkocht. Deze bestond wel!! Het appartement was super leuk ook. De vader van de verhuurster was een superlieve, wat oudere man en hij heeft ons goed opgevangen! Helaas peanutbutter kunnen we maandag pas het appartement betrekken omdat er nog schoongemaakt en opgeruimd moet worden. Maar oh my god, we hebben een plek om te wonen! We zijn geen zwervers meer! Omdat maandag nog 2 nachtjes slapen is, moesten we ook nog een tussenoplossing bedenken. Het hostel in Oxford was nog een uur rijden en we zouden daar overdag 4 pond per uur parkeergeld moeten betalen. We vonden dat we na gister wel wat comfort en luxe verdiend hadden, dus we hebben het Bear Hotel in Hungerford vereerd met een bezoekje! Daar zijn we vanmiddag om 16.00 uur aangekomen en we hebben verder nog Fish and Chips gegeten, gedoucht, gechilled en geskypet met Nederland. We zitten hier nu al zo'n 3 uur in de lobby iedereen bij te praten (de WiFi op onze kamer is niet best), maar dat is alleen maar fijn. Het thuisfront is weer happy en gerustgesteld en zo zijn wij! We zien ons avontuur hier in Engeland weer met vertrouwen tegemoet!
Een goed begin is dus inderdaad het halve werk. Maar eind goed, al goed is hier ook wel op z'n plaats!
Oh en Engeland is qua weer ook al echt Engeland, het heeft vandaag behoorlijk wat geregend en heeeeeeel hard gehageld!
-
28 Augustus 2016 - 09:47
Luc:
Hi my dearling,
Ik heb je avonturen van dit weekend natuurlijk al meegekregen. Toch moet ik wel even reageren op jouw reisverslag. Het eerste weekend zonder jou hier in Nederland is toch maar rustig en stil. Niemand die zeurt als ik op zaterdagavond om 22.00 al in slaap val. Niemand die zeurt dat ik zondagochtend te druk doe.. Hahaha.
Ik ben in ieder geval blij dat alles weer geregeld is. Draai niet te snel om naar Nederland zou ik zeggen. Ik ben trots dat je dit grote avontuur aangegaan bent. Een ervaring om niet snel te vergeten.
Kus X! -
28 Augustus 2016 - 11:48
Jeffrey En Patricia:
He savje,
Wat een avontuur weer. Wat een hoop geregel.
Genieten van het hotel Dit weekend.
Groetjes Jeffrey en Patricia
-
28 Augustus 2016 - 12:01
Marlou:
Wat een verhaal en wat een avontuur. En het is nog maar net begonnen..
We vonden het ook wat lang duren voordat we iets hoorden en toen ook nog het slechte nieuws van het appartement.. Maar gelukkig is alles nu echt geregeld en gaat vanaf morgen jullie tijdelijk Engels leven echt beginnen.
Geniet nog even van jullie hotel!
Liefs Marlou & Jaap -
28 Augustus 2016 - 14:10
Ingrid:
Hoi Savannah, je begint al meteen weer goed! Wat een pech met je appartement , gelukkig dat je zo snel wat anders hebt gevonden. Stoer van je om zo midden door Londen te rijden! Maar ik had niet anders verwacht van jou. Het schrijven gaat je goed af, leuk om te lezen. Succes op je eerste stagedag en met het betrekken van je tijdelijke woning. Have fun dames !!
Groetjes,
Ingrid -
28 Augustus 2016 - 14:35
Wil & Anne-Marie:
Nou Savannah, over de eerste dagen kun je wellicht al een heel boek schrijven, dus het zal wel een hele encyclopedie worden voor het januari is. Maar fijn dat jullie nu toch een mooi stekkie in het vooruitzicht hebben. En de rest volgt gewoon vanzelf zullen we maar denken, laat het maar over jullie heenkomen.
Veel succes de komende periode en we houden ons op de hoogte via de reisverslagen, waarvan er ongetwijfelde nog wel een aantal zullen volgen. En op tijd genieten samen. En het bezoek zal ongetwijfeld niet lang op zich laten wachten.
Gr. Wil -
28 Augustus 2016 - 22:18
Fiona:
Nou dat begint goed! Gelukkig is het allemaal goed gekomen! Succes morgen met de eerste stagedag! -
03 September 2016 - 15:57
Thomas:
Haha wow wat een avontuur! Gelukkig is het allemaal goedgekomen. Have fun and enjoy!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
